آشنایی با سختیگیر و ارزش های آن
سختیگیر چیست؟
اصل کار سختیگیر به شرح زیر می باشد:
نرم شدن آب، یعنی کاهش میزان سختی آب. فناوری تبادل یونی اصل کار سیستم سختیگیر است. از آن جایی که سختی آب عمدتاً توسط کلسیم و منیزیم تشکیل و بیان می شود، رزین های تبادل کاتیونی معمولاً برای ساختن Ca2+ و Mg2+ از آب (جزء اصلی تشکیل رسوب) استفاده می شوند. پس از جایگزینی، با افزایش Ca 2 + و Mg 2 + در رزین، راندمان حذف رزین Ca 2 + و Mg 2 + به تدریج کاهش می یابد.
در حقیقت سختیگیر یک سیستم فیلتراسیون است که مواد معدنی کلسیم و منیزیم را که باعث سختی آب می شوند را از طریق فرآیندی به نام تبادل یونی آب از بین می برد. سختیگیر های آب یکی از رایج ترین راه های ها مقابله با مشکلات آب سخت می باشد.
سختی آب که حاصل وجود یون های کلسیم و منیزیم در آب است به دو نوع زیر تقسیم بندی می شود:
· سختی دائم یا غیر کربنات
این حالت از سختی را نمی توان از طریق حرارت دادن از بین برد.
· سختی موقت یا سختی کربنات
این نوع از سختی آب را می توان با حرارت دادن از بین برد، نمونه بارز این سختی وجود لایه های سفید و گچی در ظروفی مانند سماور ها و کتری ها می باشد.
اجزای تشکیل دهنده سختیگیر
سختیگیر دارای سه جزء اصلی مخزن معدنی، مخزن نمک و شیر کنترل است.
مخزن سختیگیر از دو نوع فلزی و فایبرگلاس می باشد که به نام های سختیگیر فلزی و سختیگیر فایبرگلاس معروف می باشند.
مخزن نمک جهت انجام عمل بک واش یا احیای رزین مورد استفاده قرار می گیرد که عموما جنس آن پلی اتیلن می باشد.
شیر کنترل سختیگیر یکی از مهم ترین و اصلی ترین اجزای سیستم سختیگیر می باشد که در سه نوع شیر دستی، شیر نیمه اتوماتیک و شیر تمام اتوماتیک تولید و عرضه می شود.
ارزش سختیگیر در زمینه از بین بردن مواد معدنی موجود در آب
سختیگیر ها اگر چه بسیار گران قیمت هستند، اما چندین مزیت قابل توجه برای سرمایه گذاری با ارزش اصلاح شده ارائه می دهند. آب نرم شده توسط دستگاه سختیگیر، حس ابریشمی تری به مو ها می دهد و مو ها را نرم تر می کند. همچنین به کمک این دستگاه، در سیستم های لوله کشی رسوب بسیار کم تری دیده می شود. همان طور که گفته شد، فرآیند حذف مواد معدنی (کلسیم، منیزیم) که باعث سختی آب می شود، تبادل یونی نامیده می شود.
به همین ترتیب، چگونه متوجه می شوید که به یک سختیگیر آب نیاز داریم؟ برخی از علائمی که نشان می دهد نیاز به سختیگیر آب است، عبارت است از: گرفتگی در سیستم های لوله کشی به دلیل رسوب آهک در لوله ها، سینک ها، توالت یا وان حمام تغییر رنگ داده است و اطراف آن ها رسوبات قابل مشاهده هستند.
علاوه بر این، چه تفاوتی بین دستگاه تصفیه آب و دستگاه سختیگیر آب وجود دارد؟
تفاوت بین دستگاه تصفیه آب و سختیگیر آب در این است که دستگاه تصفیه آب مواد معدنی را از آب حذف می کند، اما دستگاه سختیگیر میزان مواد معدنی آب را کاهش می هد و از آن به عنوان رسوب زدایی کلسیم و منیزیم استفاده و بهره برداری می کنند.
انواع مختلف سیستم های سختیگیر
تا این قسمت مقاله به خوبی یا سیستم سختیگیر آشنا شدید و دانستید که این سیستم ها از فرآیندی به نام تبادل یونی برای حذف کلسیم و منیزیم موجود در آب سخت استفاده می کنند. آبی که بیش از حد سخت باشد، می تواند کار های نظافتی خانه شما را دشوار تر کند زیرا لکه هایی را روی وسایل آشپزخانه و حمام باقی می گذارد، لباس ها را کدر می کند و یا ظروف را لکه دار می کند. با این حال، سختیگیر آب باید با احتیاط استفاده شود، زیرا سدیم را با مواد معدنی که خواص سخت آب را نشان می دهند، مبادله می کند و می تواند برای کسانی که از رژیم غذایی کم سدیم استفاده می کنند مضر باشد. سدیم تولید شده توسط آب نرم نیز می تواند برای گیاهان مضر باشد. انواع مختلف سیستم های سختیگیر آب همگی از تبادل یونی استفاده می کنند.
آب سخت از منابع آب های زیر زمینی مانند سفره های زیر زمینی به وجود می آید، زیرا کلسیم، منیزیم و سایر مواد معدنی در آب سنگ های اطراف حل می شوند. کلسیم و منیزیم باعث خواص سخت آب می شود. سختی بر حسب دانه در گالن (GPG) اندازه گیری می شود که در آن یک دانه برابر با یک دانه گندم است. آب با کلسیم و منیزیم بیشتر از 1 GPG سخت و آب بیشتر از 10.5 GPG به عنوان بسیار سخت طبقه بندی می شود.
تمام سیستم های تصفیه آب که آب مورد استفاده در سراسر خانه را تصفیه می کنند، از تبادل یونی استفاده می کنند. یون ها مولکول هایی با بار الکتریکی هستند و یون های مختلف می توانند قدرت بار متفاوتی داشته باشند. سختیگیر آب حاوی یک محیط تبادلی است که شروع به پوشاندن با یون های سدیم با بار مثبت می کند. یون های کلسیم و منیزیم در آب سخت نیز دارای بار مثبت هستند، اما بار قوی تری نسبت به یون های سدیم دارند. این به این دلیل است که یون های کلسیم و منیزیم هنگام عبور آب از محیط تبادل نیروی جاذبه قوی تری دارند، یون های کلسیم و منیزیم در محیط به دام افتاده و یون های سدیم از آن آزاد می شوند.
در نهایت، محیط تبادلی سیستم سختیگیر آب به طور کامل با یون های کلسیم و منیزیم پوشانده می شود. هنگامی که این اتفاق می افتد، سختیگیر با محلول کلرید سدیم شستشو داده می شود، فرآیندی که به آن پر کردن مجدد می گویند. یون های کلسیم و منیزیم با کلر ترکیباتی تشکیل می دهند و شسته می شوند و یون های سدیم دوباره به محیط تبادل متصل می شوند.
بسته به نوع سیستم سختیگیر آب و بستگی به میزان کار کاربر، دستگاه به شارژ مجدد نیاز دارد. محبوب ترین نوع دستگاه تصفیه آب خانگی، سختیگیر اتوماتیک است که گاهی اوقات به عنوان سختیگیر تمام اتوماتیک نیز از آن یاد می شود و با استفاده از تایمر تنظیم شده توسط مالک، به طور خودکار سیستم را شارژ می کند. نوع دیگری از سختیگیر های آب که به طور خودکار عمل می کند، زمان نیاز به شارژ سیستم را بر اساس میزان آب مصرفی تعیین می کند.
مزیت های سختیگیر
· سختیگیر تنها موجب تغییرات فیزیکی در آب می شود.
· سختیگیر از تشکیل رسوب در لوله ها و تجهیزات جلوگیری می کند.
· سختیگیر موجب کاهش خوردگی و در نتیجه افزایش طول عمر لوله ها و تجهیزات می شود.
· سختیگیر موجب افزایش انتقال حرارت در مبدل ها شده لذا موجب صرفه جویی در انرژی می شود.
· سختیگیر رسوبات از قبل تشکیل شده را از جداره لوله ها و تجهیزات جدا کرده و همراه جریان آب دفع می کند.
معایب سختیگیر
· دستگاه زود به زود نیاز به سرویس دهی دارد.
· آب نرم شده حاوی مقدار کمی سدیم است که می تواند باعث ایجاد مشکل در سیستم های گوارشی شود.
· سختیگیر کلسیم و منیزیم را از آب خارج می کند و همین امر ممکن است برای برخی که به مکمل غذایی نیاز دارند، مضر باشد.
· سختیگیر نمی تواند سایر مواد معدنی و گاز هایی که در آب وجود دارد را از بین ببرد. اگر گاهی اوقات آب بویی شبیه بوی ضعیف تخم مرغ بگیرد، سختیگیر نمی تواند این بو را از بین ببرد.
[ بازدید : 29 ]